Zaterdag 13 december

Hallo allemaal,

We weten het, het heeft even geduurd, ....maar we hebben gewoon geen tijd voor ons zelf!!!! Hahaha. We gaan samen slapen met Xen en we staan op met haar. Haar ritme is ons ritme. Alles maar dan ook alles wordt door mevrouw bepaald. Ach dat zal wel wennen? Maar.. we hebben het er graag voor over.
-

Nu nog even een terugblik op de zaterdag. De terugreis naar Nederland. Eindelijk naar huis.

-
De dag begon zoals alle ochtenden tot nu toe. Xen wordt wakker en de familie komt in aktie. Lekker samen knuffelen. Geweldig om dit dagelijks te kunnen doen. De koffers zouden om 09.30 uur opgehaald worden en om 10.30 uur zouden wij vertrekken naar het vliegveld. Het zou een lange dag worden. Op het vliegveld afscheid genomen van Chris en zijn zoon Michael. Deze mensen hebben de afgelopen dagen zich giga voor ons ingezet. Wij kunnen niets anders zeggen dan onze dank is groot, heeeel groot!!!!

Nog even een foto van alle kleintjes op de bank in de Lobby van het Hotel..... Zijn we hier over +/- 10 tot 15 jaar weer ?




Goed, we waren vroeg en iedereen had zijn/ haar e-ticket in de aanslag !!! Dus wat kan ons nog in de weg staan dan een soepele vlucht naar Amsterdam. Nou bijvoorbeeld, dat sommige kinderen volgens de Chinese medewerkers achter de incheck balie geen ticket hebben!!!. Na wat heen en weer geschuif met e-ticket formulieren mochten we dan eindelijk door. Alleen nog even door de douane en dan wachten tot het vliegtuig vertrekt. Nu was ons madammeke net in slaap gevallen toen we door de douane moesten. En ja natuurlijk, daar moest ze uit de buggy. Ze moest zelf (en niet mama) van haar flesje met druivensap drinken (er zat namelijk geen explosieve vloeistof in dus dat was geen probleem). Wij moesten wel het gekookte water en een nieuw flesje met mineraal water weg gooien. Op de heen reis was dit mochten wij dit gewoon meenemen en anderer stellen niet , en nu mochten wij het niet meenemen en andere stellen wel!!!! Het zal wel door mijn boze uiterlijk komen of dat van mama natuurlijk!!



Na een heerlijke bak koffie bij starbucks (dat wordt nog afkicken) zijn we met z'n alle het vliegtuig ingestapt en vertrokken naar Nederland. En we waren er al bang voor.. Xen kon duidelijk de slaap niet vatten. En om al je vriendinnen om beurten een fles zien krijgen is voor onze kliko vervelend (want als ze iemand ziet eten, wil ook zij eten). Maar we hebben het gered.



Op de heenreis zij we in +/- 8 uur naar Beijing gevlogen. In verband met vliegroutes in de lucht ( bij de volgende wolk links af ) zijn we op de vlucht naar Amsterdam via Syberie gevlogen. Toch bijna 2 uur langer vliegen. Klokslag 17.40 uur zijn we geland op Schiphol. Na een ritje van 20 minuten op de vleigbaan en het aansluiten van de slurf zijn eerst alle andere passagiers uitgestapt. Dit duurde even, want we hadden (hoe kan het ook anders) een aantal bussen met Chinezen bij ons die allemaal langs de PearlClass (hier zaten wij) moesten en dus weer kijken, voelen en soms ook nog even een foto van deze geweldige kinderen maken. Ik stond in de start blokken om zo snel mogelijk uit het vliegtuig te stappen omdat Rene en Greta mij gevraagd hadden de ontmoeting van hun dochters te filmen (zij hebben een 2de dochter opgehaald). Ik hoop dat het erop staat, want dit was zoooo mooi om te ziejn. Ze hadden beide dezelfde kleren aan. Geweldig mooi om te zien hoe dat ging.
-
Zoals gewoonlijk ging ik helemaal op in mijn werk. Ik werd echter door de beveiliging gemaand te stoppen want je mag namelijk niet filmen op Schiphol ivm de beveiligings maatregelen. Belachelijk. Wat kan je nu waarnemen vanuit een dichte slurf. Maar helaas, ik mocht niet verder filmen.

-

Dit hadden we gehad. Samen met de kinderen van de ouders die een tweede kindje hebben opgehaald waren ook medewerkers van Meiling aanwezig. Van hun kregen we, naast de felicitaties, een mooi boekje. Aangeboden door het China team. Onmiddelijk daarna afscheid genomen van alle kinderen en gezinnen die we goed hebben leren kennen en met wie we de nodige emotionele momenten hebben beleefd. We zullen elkaar zeker snel mailen en zeker ontmoeten. En natuurlijk hadden we een kleine attentie geregeld voor de Meiling medewerkers Ineke, Corrie en Anja. Zij hebben ons de afgelopen 2 weken bijgestaan. En ze zijn gewoon onmisbaar geweest. Wij zijn er zeker van dat ze meer gedaan hebben dat wij ons realiseren. Ook hiervoor onze dank. Mede door jullie is het gelukt een wolk van een dochter in onze armen te kunnen sluiten.

-
In een klap heeft Xen er, buiten de direkte familie om, drie "tantes" bij.
-
Snel langs de douane die ons feliciteerden en zeer vriendelijk waren. Door naar de bagageband. Toen we daar kwamen aanlopen stonden er veel mensen voor de ramen. Ook Brenda stond er tussen met een ballon "Welkom Xen". Zij was de eerste die Xen in levende lijve gezien heeft. We moesten onze bagage van de band halen en langs de douane (gelukkig niet gecontroleerd, we hadden ook niets aan te geven!!!!).
-
En toen kwam het. Wat we toen meemaakte gaan we nooit meer vergeten. Een massa van mensen en allemaal (uitzonderingen daargelaten) met tranen in de ogen, en ons feliciteerden. Familie, vrienden, geweldig. Xen hadden we uit de buggy gehaald en zij klemde zich aan mama vast. De ballon die Brenda vast had kwamen in veelvoud op ons af. Een mooi spandoek met " Welkom Xen, Conny en Edward". Geweldig. De kinderen hadden shirts aan met "I love Xen" . De Anita's van de SVB waren ook aanwezig met mooie chinese paraplu's. Wat een emotie op Schiphol. Brenda had zich in de tussen tijd ontfermt over de koffers en Edwin over de video. Want deze beelden willen we zeker nog wel 100 x terug zien. De grote verrassing was de aanwezigheid van de beide oma's. Krasse vrouwtjes van 92 jaar die hun zoveelste kleinkind hebben begroet.. maar deze keer op Schiphol.

Tante Nelly en Piet geweldig dat jullie dit hebben gedaan. Vanuit Westervoort naar Haamstede, naar Schiphol en via Haamstede weer terug naar Westervoort. Geweldig en nogmaals bedankt.
-

Op naar huis en daar met de familie nog een glas Champagne gedronken..en natuurlijk beschuit met muisjes. Ook thuis was alles versiert. Een mooi bord bij de voordeur, binnen balonnen en slingers, gezellig, een soort verjaardag. Natuurlijk konden de kadootjes ook hier weer niet uitblijven en Xen, mama en papa zijn wederom verwend.
Het einde van een hele lange, mooie en emotionele dag. En Xen heeft zo goed als niet geslapen. Half 11 lagen we met z'n drieen op bed. Dat is half 6 s'morgens in China. Nu maar hopen dat ze de slaap kan vatten en ook kan vasthouden tot een uur of 11 (onze tijd) !!!! -
Wordt vervolgd...........
-
Xen, Conny en Edward.