Donderdag 4 December

Naar het weeshuis in Yingtan,

Vanmorgen vroeg opgestaan. We moesten om 09.00 uur de bus hebben naar Yingtan. De plaats waar het weeshuis is en de plaats waar Xen is gevonden, het beloofde vooraf een emotionele dag te worden.

-

Helaas konden er een aantal reisgenoten niet mee. Ze waren ook gevelt door het virus wat ervoor zorgt dat je rond of in de buurt van het toilet moet blijven. Wij zouden voor de thuisblijvers foto's en video's maken.

-

Nu hadden we al kennis gemaakt met de manier van rijden hier in China, maar je blijft je verbazen. Na een aantal dagen in Nanchang weet ik nog steeds niet of men nu links of recht moet rijden. Links of rechts moet inhalen, waarom er verlichting op auto's en/of brommers zit en waarvoor ze toeteren. Want de toeter toetert vaker wel dan niet. Stadlicht gebruikt men niet, alleen groot licht. En waarom op een kruispunt met verkeerslichten een politie beambte staat die reageert op het veranderen van de verkeerslichten, wij weten het niet!!!. 1 ding weet ik wel zeker, voorang geven op een zeebrapad met of zonder buggy doen ze niet. Om nog een voorbeeld te noemen. Stel je rijdt op de snelweg, in dit geval aan de linkerkant en je bent een vrachtwagen aan het inhalen. Nu zie je op +/- 100 meter een rund/os op jou weghelft lopen. Dan zal toch ieder normaal denkend mens remmen. Onze chaufeur niet, die begint gewoon te toeteren. Nou ,... onze harten zaten niet op de plek waar ze thuis horen. Te gek voor woorden. Maar zowel wij als het rund hebben het overleefd.

-

Ook nu weer verbaas ik me over de talrijke winkeltje waar fruit, groenten en vlees worden verkocht. Natuurlijk wel zonder dat deze produkten in de koeling liggen, een varken wordt op straat geslacht, vissen worden op straat gefilt. Gek dat er veel (buitenlands) mensen ziek worden.

-

Maarja, het zal wel zo horen. Die westelingen zijn in hun ogen misschien we te schoon en een beetje doorgeslagen.

-

We waren dus opweg naar het weeshuis. de rit duurde iets meer dan 3 uur en Xen en de andere kindjes hebben dit geweldig gedaan. Xen stond samen met mij op de achterbank en keek haar ogen uit. Ze grinnekte (volgens mij) af en toe. Jammer was wel dat ook hier in de winter alles dor en droog is. Ik ben er zeker van dat het hier in de zomer schitterent is. Conny twijfelt hierover. Kort na de 2e of 3e tolpoort moesten we wachten op onze escorte. De chaufeur van het weeshuis reed voor en bracht ons rechtstreeks naar het tehuis. Op het eerste gezicht een mooi tehuis. Maar ik vond het hartverscheurend. We hebben de speelzaal en het bedje gezien waar xen de afgelopen maanden heeft geslapen. Dit tehuis is voor weeskinderen en voor ouderen. Achter het huidige tehuis zal een tweede gebouw komen wat speciaal voor de opvang van kinderen wordt gemaakt. Ik hoop een vooruitgang.

-

Na de rongang werden we vriendelijk bedankt voor de donatie van een zonneboiler. Deze hadden ze in het tehuis werkelijk nodig. Vervolgens werden we uitgenodigd voor een lunch. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik het heb gehad met het eten / drinken in China (op dit moment). Maar toch je kan zoiets niet weigeren. Een schril contrast met het tehuis vond ik de Hummer, Buick, A6 voor de deur van het restaurant. Dan maar niet te spreken over de grote hoeveelheden met eten die op tafel kwamen te staan. Echt luxe gerechten in mijn beleving. Ik heb netjes een paar stukken watermeloen op, omdat mijn maag de rest nog niet zo aankon.

-

Na het eten zijn we naar de vindplaatsen van de kindjes gereden. Bij de poort van het weeshuis, in de buurt van een Chemisch fabriek, bij een gebouw van de CCCA (burgerzaken) en Xen bij een zijstraat van een doorlopen straat. ik moet zeggen hier brak ik voor de zoveelste keer deze week. Er kwamen meer vragen dan antwoorden..... De rest is voor ons drieën.

-

Op het moment dat we in de bus stapte is Xen in slaap gevallen en pas drie uur later weer wakker geworden. De chauffeur liet ook op de terugweg zijn kunsten weer zien. Als we weer eens keihard een hobbel reden werd zich door iedereen afgevraagd of we nog op dezelfde plek zaten en zoja, of we onze eigen kind nog hadden!!! Wat was ik blij dat we er waren.

-

Weer een dag vol emoties en ervaringen die we later met Xen kunnen delen.

-

Morgen moet Conny of ik nog naar de notaris om de officiele papieren om te halen zodat we zaterdag 6 December om 14.00 uur naar Beijing kunnen vliegen om daar de laatste zaken te regelen.

-

Edward, Conny en Xen