Zaterdag 13 december

Hallo allemaal,

We weten het, het heeft even geduurd, ....maar we hebben gewoon geen tijd voor ons zelf!!!! Hahaha. We gaan samen slapen met Xen en we staan op met haar. Haar ritme is ons ritme. Alles maar dan ook alles wordt door mevrouw bepaald. Ach dat zal wel wennen? Maar.. we hebben het er graag voor over.
-

Nu nog even een terugblik op de zaterdag. De terugreis naar Nederland. Eindelijk naar huis.

-
De dag begon zoals alle ochtenden tot nu toe. Xen wordt wakker en de familie komt in aktie. Lekker samen knuffelen. Geweldig om dit dagelijks te kunnen doen. De koffers zouden om 09.30 uur opgehaald worden en om 10.30 uur zouden wij vertrekken naar het vliegveld. Het zou een lange dag worden. Op het vliegveld afscheid genomen van Chris en zijn zoon Michael. Deze mensen hebben de afgelopen dagen zich giga voor ons ingezet. Wij kunnen niets anders zeggen dan onze dank is groot, heeeel groot!!!!

Nog even een foto van alle kleintjes op de bank in de Lobby van het Hotel..... Zijn we hier over +/- 10 tot 15 jaar weer ?




Goed, we waren vroeg en iedereen had zijn/ haar e-ticket in de aanslag !!! Dus wat kan ons nog in de weg staan dan een soepele vlucht naar Amsterdam. Nou bijvoorbeeld, dat sommige kinderen volgens de Chinese medewerkers achter de incheck balie geen ticket hebben!!!. Na wat heen en weer geschuif met e-ticket formulieren mochten we dan eindelijk door. Alleen nog even door de douane en dan wachten tot het vliegtuig vertrekt. Nu was ons madammeke net in slaap gevallen toen we door de douane moesten. En ja natuurlijk, daar moest ze uit de buggy. Ze moest zelf (en niet mama) van haar flesje met druivensap drinken (er zat namelijk geen explosieve vloeistof in dus dat was geen probleem). Wij moesten wel het gekookte water en een nieuw flesje met mineraal water weg gooien. Op de heen reis was dit mochten wij dit gewoon meenemen en anderer stellen niet , en nu mochten wij het niet meenemen en andere stellen wel!!!! Het zal wel door mijn boze uiterlijk komen of dat van mama natuurlijk!!



Na een heerlijke bak koffie bij starbucks (dat wordt nog afkicken) zijn we met z'n alle het vliegtuig ingestapt en vertrokken naar Nederland. En we waren er al bang voor.. Xen kon duidelijk de slaap niet vatten. En om al je vriendinnen om beurten een fles zien krijgen is voor onze kliko vervelend (want als ze iemand ziet eten, wil ook zij eten). Maar we hebben het gered.



Op de heenreis zij we in +/- 8 uur naar Beijing gevlogen. In verband met vliegroutes in de lucht ( bij de volgende wolk links af ) zijn we op de vlucht naar Amsterdam via Syberie gevlogen. Toch bijna 2 uur langer vliegen. Klokslag 17.40 uur zijn we geland op Schiphol. Na een ritje van 20 minuten op de vleigbaan en het aansluiten van de slurf zijn eerst alle andere passagiers uitgestapt. Dit duurde even, want we hadden (hoe kan het ook anders) een aantal bussen met Chinezen bij ons die allemaal langs de PearlClass (hier zaten wij) moesten en dus weer kijken, voelen en soms ook nog even een foto van deze geweldige kinderen maken. Ik stond in de start blokken om zo snel mogelijk uit het vliegtuig te stappen omdat Rene en Greta mij gevraagd hadden de ontmoeting van hun dochters te filmen (zij hebben een 2de dochter opgehaald). Ik hoop dat het erop staat, want dit was zoooo mooi om te ziejn. Ze hadden beide dezelfde kleren aan. Geweldig mooi om te zien hoe dat ging.
-
Zoals gewoonlijk ging ik helemaal op in mijn werk. Ik werd echter door de beveiliging gemaand te stoppen want je mag namelijk niet filmen op Schiphol ivm de beveiligings maatregelen. Belachelijk. Wat kan je nu waarnemen vanuit een dichte slurf. Maar helaas, ik mocht niet verder filmen.

-

Dit hadden we gehad. Samen met de kinderen van de ouders die een tweede kindje hebben opgehaald waren ook medewerkers van Meiling aanwezig. Van hun kregen we, naast de felicitaties, een mooi boekje. Aangeboden door het China team. Onmiddelijk daarna afscheid genomen van alle kinderen en gezinnen die we goed hebben leren kennen en met wie we de nodige emotionele momenten hebben beleefd. We zullen elkaar zeker snel mailen en zeker ontmoeten. En natuurlijk hadden we een kleine attentie geregeld voor de Meiling medewerkers Ineke, Corrie en Anja. Zij hebben ons de afgelopen 2 weken bijgestaan. En ze zijn gewoon onmisbaar geweest. Wij zijn er zeker van dat ze meer gedaan hebben dat wij ons realiseren. Ook hiervoor onze dank. Mede door jullie is het gelukt een wolk van een dochter in onze armen te kunnen sluiten.

-
In een klap heeft Xen er, buiten de direkte familie om, drie "tantes" bij.
-
Snel langs de douane die ons feliciteerden en zeer vriendelijk waren. Door naar de bagageband. Toen we daar kwamen aanlopen stonden er veel mensen voor de ramen. Ook Brenda stond er tussen met een ballon "Welkom Xen". Zij was de eerste die Xen in levende lijve gezien heeft. We moesten onze bagage van de band halen en langs de douane (gelukkig niet gecontroleerd, we hadden ook niets aan te geven!!!!).
-
En toen kwam het. Wat we toen meemaakte gaan we nooit meer vergeten. Een massa van mensen en allemaal (uitzonderingen daargelaten) met tranen in de ogen, en ons feliciteerden. Familie, vrienden, geweldig. Xen hadden we uit de buggy gehaald en zij klemde zich aan mama vast. De ballon die Brenda vast had kwamen in veelvoud op ons af. Een mooi spandoek met " Welkom Xen, Conny en Edward". Geweldig. De kinderen hadden shirts aan met "I love Xen" . De Anita's van de SVB waren ook aanwezig met mooie chinese paraplu's. Wat een emotie op Schiphol. Brenda had zich in de tussen tijd ontfermt over de koffers en Edwin over de video. Want deze beelden willen we zeker nog wel 100 x terug zien. De grote verrassing was de aanwezigheid van de beide oma's. Krasse vrouwtjes van 92 jaar die hun zoveelste kleinkind hebben begroet.. maar deze keer op Schiphol.

Tante Nelly en Piet geweldig dat jullie dit hebben gedaan. Vanuit Westervoort naar Haamstede, naar Schiphol en via Haamstede weer terug naar Westervoort. Geweldig en nogmaals bedankt.
-

Op naar huis en daar met de familie nog een glas Champagne gedronken..en natuurlijk beschuit met muisjes. Ook thuis was alles versiert. Een mooi bord bij de voordeur, binnen balonnen en slingers, gezellig, een soort verjaardag. Natuurlijk konden de kadootjes ook hier weer niet uitblijven en Xen, mama en papa zijn wederom verwend.
Het einde van een hele lange, mooie en emotionele dag. En Xen heeft zo goed als niet geslapen. Half 11 lagen we met z'n drieen op bed. Dat is half 6 s'morgens in China. Nu maar hopen dat ze de slaap kan vatten en ook kan vasthouden tot een uur of 11 (onze tijd) !!!! -
Wordt vervolgd...........
-
Xen, Conny en Edward.

vrijdag 12 december

Hallo allemaal,

Vandaag onze laatste volle dag in Beijing en geen officiële dingen op het programma. Vandaag mag alles en hoeft niets. Eigenlijk was dat heel de week al zo. Echter je wilt ook wel wat culturele dingen opsnuiven ondanks dat Conny en ik cultuurbaarbaren zijn. Maar zo kunnen we over het een en ander meepraten.

Zoals gewoonlijk lekker ontbeten na een redelijke nacht. Xen is nog steeds verkouden en buiten de bullebakken en loopneus merk je daar overdag niets tot weinig van. s'avonds en s'nachts begint ze zwaarder te ademen en te hoesten. En dat zijn nu juist geluiden waarop je blijft slapen. Dus zeer onregelmatig geslapen.

Stil zitten is er niet meer bij. Hoe stil en rustig ze twee weken terug was hoe druk ze nu is. Zeer ondernemend maken we er maar van. Ze gaat steeds meer dingen kopieren dus dat moeten we goed in de gaten houden.

Vandaag na het ontbijt zijn we nog wat laatste boodschapen gaan doen en nog wat kadootjes gekocht. We willen natuurlijk onze ouders een leuke herinnering geven uit China. En al zeg ik het zelf we zijn er goed in geslaagd. Geen echte Chinese prullaria maar gewoon kadootjes waar ze naar onze mening blij mee zouden kunnen zijn.

Tussen de middag bij het franse bakkertje aan de overkant van het Hotel gegeten. We vragen ons wel af hoe zo'n winkeltje kan blijven bestaan. De hele groep komt regelmatig langs ( en ook binnen ) maar verder heb ik bijna geen klandizie gezien. Maar de produkten zijn prima. Hoe gaat dat als wij terug naar Nederland zijn ?

Daarna zijn we even terug geweest in het hotel. We kregen toen het boek met foto die genomen is voor de verbodenstad. Heel erg leuk zo'n herinnering.

S'middags nog even een wandeling gemaakt met in onze gedachte dat Xen dan wel in slaap zou vallen. En ja dat geschiedde. Nu konden wij op ons gemakkie de koffers inpakken..... Voor de deur van de hotelkamer werd mevrouw echter al weer wakker, klaarwakker. Dus dan maar om beurten de spullen pakken. Ook wel heel leuk. Quality time met je dochter. Ze begint zich echt op haar gemak te voelen. Dat was al zo bij Conny maar ook steeds meer bij mij. Hoe gekker hoe beter en dan moet ze bij mij zijn. Leuk zo'n schaterlach. Ze haalt nog niet helemaal uit maar ze komen eraan. Geef mij nog wat tijd !!!!

Om 18.00 uur weer verzamelt om bij de Chinees te gaan eten. Chris zou een aantal andere zaken bestellen. Dus meer variatie en wederom weer heel lekker. Ook de bekende Peking eend kwam voorbij. Deze (niet de hele eend) worden hier in een pannekoekje gerold met een bepaalde saus en wat groente. Heerlijk. Chris wist te vertellen dat wij in Nederland ook veel eenden hadden. Hij vertelde dat op zo'n manier dat ik hem verdenk bij zijn bezoeken aan Nederland stiekem een aantal eenden in zijn koffer mee naar huis te nemen. Ach we hebben er toch genoeg.

Terug op de hotelkamer alle laatste zaken ingepakt. Morgen om 09.30 uur worden de koffers opgehaald en om 10.30 vertrekken we naar het vliegveld. We zullen, als we geen vertraging hebben, uiteindelijk om 17.40 uur landen op Schiphol. Ik kan niet wachten. We zullen jullie allemaal onze dochter showen. Want trots........ dat zijn we.

We zullen thuis nog een of twee briefjes maken voor deze web-log maar daarna gaan we verder met ons "gewone leventje. De web-log zullen we van het internet halen. Wij zullen dit reisverslag inclusief de reactie printen en binden om het later, als Xen groot is, te laten lezen. Dus als jullie nog een reactie voor ons of juist alleen voor Xen willen achterlaten, schroom je niet.

Tot morgen of eventueel later.

Xen, Conny en Edward

Bekijks in het Olympisch stadion

Je zou denken dat "die" chinezen voor het olympisch stadion (het vogelnest) komen, maar nee hoor, onze dochters en zoon zijn de attractie............

Donderdag 11 december "de verboden stad"

Hallo allemaal,

-
Vannacht een redelijke nacht gehad...wel wat kort, omdat Xen iets eerder wakker was geworden (kwart voor 7).
Xen is lekker met papa onder de douche geweest. Dit vindt ze heerlijk. Ze vindt het volgens ons nog wel een beetje raar, want ze kijkt constant naar de doucheknop. We moeten wel goed opletten dat ze geen water binnenkrijgt. Het kraanwater hier in China mag niet gedronken worden..of je moet zwaar aan de diaree willen, dan is het een aanradertje!!
-
Daarna opnieuw lekker ontbeten en om 10.00 uur verzamelt om aan aantal bezienswaardigheden te gaan bekijken. Eerst naar de het plein van de Hemelse vrede gegaan. Vreemd, als je daar opeens staat. Denk dat wij dit allemaal pas beseffen als we weer in Nederland zijn. Voor je dit plein op mag, moet je wel weer eerst door een scan en wordt je tas gecontroleerd. Zo iets maakt dan al gelijk indruk. Daarna naar de verboden stad gelopen, deze ligt aan het plein. Ook hier weer allerlei indrukken opgedaan. Xen vond dit weer niet bijster interessant. Zowel op het plein als in de verboden stad heeft ze lekker liggen slapen. Wel heel goed ingepakt, want het was vandaag erg koud in Beijing.

-
Na een hele snelle kop koffie (we hadden eindelijk een tentje gevonden) zijn we weer in de bus gestapt. Hier in China is het niet zo als in alle andere landen waar wij geweest zijn. Je stapt hier niet zomaar een cafeetje binnen. Die zijn er namelijk niet. Dus ook geen lekkere broodjes. In de bus stikte we dus van de honger en zijn we met z'n drieen aan de Liga's gegaan (Xen had gelukkig haar flesje melk nog). Je moet wat....
-
Na deze heerlijke lunch ( je geniet hier wel lekker lang van, omdat er aardig wat tussen de kiezen blijft zitten) en een schone luier voor Xen zijn we doorgereden naar het Olympisch Stadion, het vogelnest. Dit was aan de buitenkant vrij indrukwekkend. Eenmaal binnen viel dit een beetje tegen. Gewoon een open stadion, zonder dak. Ook hier was het ijskoud..en ook hier veel beveiliging en geen koffie of eettentje te bekennen. Ja, 1 kleintje. Hier werden worsten en popcorn verkocht. Nou, de worst was geen optie, want waar is die worst van gemaakt vraag je je dan weer af!!!!!! Dus werd het een bak popcorn. Die smaakte ons alledrie erg lekker. Wel even op het "gras" van het stadion gelopen. Toch is ook dit wel indrukwekkend. Naar dit stadion hebben miljoenen mensen gekeken en zijn mooie prestaties geleverd...en wij lopen daar dan toch mooi met een bak popcorn doorheen. Dat kan niet iedereen vertellen.
Niet iedereen vond het stadion het mooiste. Zie bijgevoegd filmpje...Denk dat wij in Nederland moeten gaan wennen als er een keer NIET naar ons gekeken wordt...
-
Na al deze bezienswaardigenheden hadden we het wel even gehad. Dus hup weer in de bus en terug naar ons hotel.

-
Eerst even lekker opgewarmt en met Xen gespeeld. Edward heeft in de tussentijd lekkere franse broodjes gehaald bij "ons" bakkertje.
-
Nu nog 2 nachtjes slapen, en dan lekker naar huis. Wat wel lekker is aan deze periode, is dat we echt op elkaar zijn aangewezen. Xen heeft dus goed aan ons kunnen wennen. Je merkt aan haar dat ze zich steeds meer op haar gemak voelt. Wat ook leuk is, is dat ze volgens ons (of wij willen dat graag) echt gaat kijken naar de beelden via skype.
-
We zijn benieuwd hoe ze het in Nederland vindt. Voor haar weer een grote verandering. Zo'n klein hummeltje en al zoveel meegemaakt. Maar ze is sterk en nieuwsgierig, dus... weten zeker dat het goedkomt..haar pandabeer, papa en mama gaan mee, haar kan dus niets gebeuren...
-
Tot morgen.

Liefs,
Xen, Edward en Conny

Woensdag 10 december

Weer een dag dichter bij de terugreis.
Vandaag was een dag dat we veel mochten en niets moesten. Zowiezo hoeven we deze week in Beijing niets te doen. De laatste officiele papaieren worden allemaal geregeld door "het meiling" team en onze Chinese steun en toeverlaat Chris en zijn zoon Michael.
-
We hebben dan vanmorgen ook redelijk rustig aan gedaan. Xen was iets vroeger dan de wekker wakker maar we hadden allemaal een goede nachtrust gehad. Het lijkt erop dat ook Xen steeds meer op haar gemak raakt. Het " zeurderige" jengelen (huilen / dromen!!) is zo goed als weg. Of we raken eraan gewent. In ieder geval, het gaat iedere dag beter. Vanmorgen voor de eerste keer, werd na een kroel bij mama, papa ook heel vluchtig opgezocht. Ik denk dat mijn tijd binnenkort aan breekt en dat mama kan inpakken. Hihi... Jaja mama, het is zo ver, je kan je koffer pakken want het zal papa's meisje worden. -
Na het ontbijt om 10.30 afgesproken in de lobby om een openlucht markt te bezoeken met curiosa en andere snuiterijen. Leuk, maar zeker ook koud. Ze hebben sneeuwbuien opgegeven maar deze zijn, op een verdwaalde vlok, uitgebleven. En die vlok die viel was in mijn ogen niet echt wit. Het was een soort van smog vlok (zo ongeveer een iets getinte vlok). Begrijpen jullie wel toch !!!?
-
We zijn per stel ( sorry ik moet er nog een beetje aan wennen, gezin) in een taxi gestapt en hebben voor de eerste keer gebruikt gemaakt van het kaartje van het hotel. Hierop kan je aankruisen waar je naar toe wilt. Achter het door jou aangekruiste doel staat in het Chinees (karakters) en in het engels de lokatie. Heel gemakkelijk. De taxichaufeur waagde zich alleen jammer genoeg niet uit de auto. Liet mij tobben met de buggy en vinden van de knop van de achterklep. Je zal eens moeite moeten doen voor een fooi !!. Maar ik moet zeggen.. hij reed prima in een ruk naar de plaats van bestemming (voor zover dat te controleren valt). Harm, Magreet en Fei-ya kregen wel service bij het instappen en helpen van de buggy maar zij werden op een andere lokatie gedropt. Je kan ook niet alles in het leven hebben, laat staan mee hebben.
-
De markt zelf was niet heel bijzonder. Of het kan zijn dat wij er te vroeg waren. Een hoop rommel (in onze ogen). Het leek een beetje op koniginnedag op z'n Chinees. Ik kan geen andere omschrijving vinden / bedenken. Dus we waren snel uitgekeken. Natuurlijk hebben we nog wel een aantal leuke en toepasselijke kadootjes gescoord. En ja natuurlijk flink weten af te dingen. Dit is geen liefhebberij van Conny. Ze geeft aan mij door wat ze wilt hebben. Gaat er dan snel vandoor al wijzend naar mij dat ik de baas ben en bemoeit zich niet met mijn specialiteit..... het afdingen.
-
We waren snel over de markt gelopen en snel weer in een taxi terug naar het hotel gegaan. Een schone luier later zijn we weer naar buiten gegaan om nog wat boodschappen te doen. Natuurlijk nog even over de zijdenmarkt gelopen. Dit lijkt overigens helemaal niet op een markt. Het is een gebouw van +/- 9 verdiepingen met allerlei winkeltjes waar ze van alles verkopen.
-
Tussen de middag met z'n drieen gegeten bij Starbuck en gelijk een lekkere bak koffie genomen. Xen heeft hier lekker van haar fles genoten en lekker omzich heen gekeken. Wat gaat er voor haar een wereld open.
-
Verder hebben we lekker gewandeld in de "frisse" buitenlucht. Ik heb me nog wel verwonderd over wat er hier in een rap tempo wordt gebouwd. Overal waar je kijkt staan er hoge, en dan bedoel ik hele hoge, kranen die werken aan hoge, hele hoge gebouwen. Wat een wereldstad.
-
S'avonds voor de afwisseling naar de chinees gegaan en we zijn wederom kostelijk verwend met een aantal lekkere gerechten. We gaan de Chinese keuken hier nog lekekr vinden.
-
Morgen wel weer een druk program. We gaat naar de verboden stad en in iedergeval nog naar "het" vogelnest.
-
Tot morgen.
Xen, Conny en Edward.

Dinsdag 9 december "Het zomer paleis"

Vanmorgen hebben we lekker uitgeslapen. Alles op ons gemakkie gedaan. Na het ontbijt zijn we een stuk gaan wandelen. Het is lekker fris buiten, heerlijk wandelweer. Er is hier in Beijing een heel leuk park, het Ritan Park. We hebben daar weer van alles gezien. China blijft een apart land. Mensen joggen in gewone kleding, oudere mensen doen allerlei "rare" bewegingen , groepjes mensen die aan een soort van yoga doen en jonge lui voetballen met een speeldingetje wat niet echt op een bal lijkt. Wel erg leuk om te zien. Daarna een bakkie koffie gehaald bij Starbucks. Koffie smaakt daar erg goed. Ook nog even een broodje gehaald voor s'middags. We hebben een leuk frans bakkertje ontdekt. Allerlei soorten franse broodjes en ze smaken goed. De kilootjes komen er langzaam weer aan!!!!!.

-

0m 13.00 uur weer verzameld voor de bus. Op naar het zomerpaleis. Daarvoor nog even tante Diny gebeld. Zij is vandaag jarig.

-

Zomerpaleis is gelukkig niet zo ver rijden. Na 3 kwartiertjes rijden zijn we er. Chris is onze gids en vertelt ons de belangrijkste dingen over het paleis, over de bijgelegen berg en het uitgeschraven meer. Mooi om te zien en leuk om te horen. Vandaag erg veel foto's gemaakt. Xen vond het park niet echt interressant. Ze heeft de hele middag lekker liggen slapen in haar buggy. Op de terugweg zijn we met de bus langs het volgelnest, the icecube en nog een aantal olympische stadions gereden. Toch best wel indrukwekkend. We gaan ze later in de week nog van dichtbij bekijken. Ik ben benieuwd.

-

S'avonds met de hele groep gaan eten bij hetzelfde Chinese restaurant als eergisteren. Ook deze keer was het eten erg goed. Niemand is ziek geworden. Nu zijn we er nog niet achter of het ziek zijn door het eten komt of omdat er in de groep een soort van virusje heeft "gehangen". De enige die niet ziek is geweest is Harm. Maar Harm speelt volgens ons een beetje vals.....Harm is apotheker ..!!!!!!

-

Na het eten nog wat boodschapjes gedaan en daarna lekker terug naar het hotel. In de bar van het hotel nog een afzakkertje genomen..koffie met Bailey's....gaan we zeker vaker doen.

-

Op naar onze hotelkamer. Lekker nog even gespeeld met Xen. Dolle pret met een ballon en haar haar vriend, de pandabeer. Daarna pyama aan en jawel...we hebben het voor elkaar gekregen om haar tanden te poetsen. Ze vindt het nu wel wat. En dat is mooi. Want Xen eet net zoveel knoflook als dat wij doen!!!!!!!

-

Morgen pakken we een taxi naar de markt. Eens kijken wat daar te beleven valt.

-

Liefs Xen, Edward en Conny

Maandag 8 december Xen 1 jaar

Jaja we hebben het meegemaakt. Xen is vandaag 1 jaar geworden en we waren erbij. Heerlijk, wat een gevoel.
-
Door het late slapen gaan van onze "Queen" Xen waren we gedwongen om haar s'morgens wakker te maken. Gelukkig is dit een minder probleem dan het in slaap krijgen. En humeurig is ze dan gelukkig ook niet. Ze moet dan wel altijd een beetje bijkomen. Niet gelijk helemaal wakker, lekker rustig aan. We hebben haar verrast met een kadootje van V-Tech. Ze hielt volgens het rapport van kleurtjes en geluidjes. Et voila, hier een V-Tech boekje met verschillende dieren geluidjes en knipperende kleurtjes. En als klapper op de vuurpijl een paar hollandse kinder liedjes. En mevrouw vond het schitterend !! Ik bedoel dan natuurlijk het pakpapier!!!! Papa heeft dus lekker gespeeld met de V-Tech en Xen met het pakpapier. -
Doordat we iets later waren dan gepland hebben we ons moeten haasten om op tijd bij het ontbijt te zijn. Maar door onze reisgenoten werden we nog even opgehouden. We moesten eerst door een balonnenboog rijden om in de gang te komen. De deur was beplakt met kaarten, het deurkozijn met ballonnen en aan de muur aan de overkant een mooie Happy birthday slinger. Heel erg leuk (dus voor iedereen die de nacht heeft doorgewerkt, geblazen en geassisteerd heeft, bedankt). We hebben daarna lekker ontbeten en de eerste gelukswensen in ontvangst mogen nemen.

-

Om 10.30 uur hadden we in de bar geregeld dat we de taart konden aansnijden in het bijzijn van alle kindjes van de groep inclusief de ouders en begeleiding. De begeleiding was iets later ivm het regelen van de laatste papieren in China. En het was heel gezellig, een mooie taart, koffie en thee. Papa had nog lange vingers gekocht dus eten en drinken voor iedereen. Wat wil je nog meer op je eerste verjaardag. En Xen kreeg kadootjes, dat was erg leuk. Een echte verjaardag....

-
S'middags om 13.00 uur zijn we vertrokken naar "de" muur. Na een uur in de luxe touringcar (Xen lag lekker te slapen) waren we op de plaats van bestemming om de muur te beklimmen. Alle kinderen werden ingepakt alsof we de noordpool zouden oversteken. Maar achteraf gelukkig, want koud was het zeker. Het was ook een flinke klim. Maar iedereen heeft het gehaald. Bij papa in de buikdrager dat was pas fijn. Ik moest wat meer kilo's meenemen maar dat hebben we er voor over. En bekijks hebben we gehad. Ik weet het niet precies hoeveel maar tientalle keren zijn we op de foto gegaan. De muur was niet de attraktie, maar wij. Oja en mama was op een gegeven moment ook erg populair. Die heeft een prive sessie gehad met een paar chinesen die haar zeer aantrekkelijk vonden 9effe goed voor haar zelfvertouwen!!). Het was een lastige klim. Zowiezo het hoogte verschil maar zeker ook de verschillende hoogtes van de trap treden. Ook de uitgesleten tegels die het lastig maakte normaal over de muur te lopen. Daarnaast stond er een straffe wind die koud was. Na twee uur klauteren en ploeteren waren we er klaar mee en zijn we, na een lekkere Illy espresso gedronken te hebben, terug naar het hotel gegaan.

-

-
Na terugkomst in het Hotel zijn we nog even gaan spelen op het bed en daarna gezellig samen met Harm, Margreet, Fei-Ya, Richard en Si-Fra (Jantine lag ziek op bed) a la cart gaan eten in het restaurant.
-
Voor Xen was het al snel genoeg en zij sloot haar luikjes. Ojee!!!!!!! Toch niet weer zo'n avond. De tekenen stonden slecht maar.... het viel allemaal achteraf weer mee. Om 21.30 viel ze in slaap.
Haar eerste verjaardag zit er op. En wat voor één. Welk kindje viert haar 1ste verjaardag op de Chinese muur! Wat moeten we nu voor volgend jaar eens verzinnen!!!!!! -
Morgen naar het zomer paleis onder het moto van " Nu we er toch zijn" !!
-
Goedemorgen en voor ons slaap lekker.
Weer een dag dichter bij huis.
-
Conny, Xen en Edward.

Zondag 7 december

Onze eerste echte dag in Beijing is ons goed bevallen.
-
De nacht was wat minder. De matrassen lijken wel van hout. Vreselijk hard. Niet echt bevorderlijk voor mijn rug. Vanmorgen gelijk Ineke ingeschakeld en gevraagd of er iets aan het matras gedaan kon worden. En ja hoor, werd gelijk geregeld. Ik heb er nu een dun matrasje onder. Ik heb het al even uitgeprobeerd en moet zeggen...het ligt al veel lekkerder.
-
Overdag hebben we lekker ontbeten. Een heel ander buffet dan in Nanchang, met koffie...erg lekker. Daarna met de hele groep naar de zijdenmarkt geweest. En wat je daar meemaakt slaat werkelijk alles. Je wordt door iedereen aangeklampt. Of je alsjeblieft iets wilt kopen???? En dat doen wij dan ook maar!!!!! Je moet wel afdingen is ons gezegd. Maar ik ben daar niet zo goed in. Dus...als we wat willen hebben loop ik weg en dan krijgt Edward het voor elkaar om het voor een prijs te krijgen die in mijn ogen gewoon niet echt redelijk meer is, maar goed...hebben is hebben..
We hebben dan ook al aardig wat gekocht. Effe lekker zo, shoppen in Beijing. En Xen vindt alles goed. Ze kan heel de dag in haar wagentje zitten met een soepstengel. Ze kan ook de hele middag over één soepstengel doen, dat is dus ook wel lekker..(maar vooral handig, ook als we weer in Nederland zijn!!!!.).-
Na de zijdenmarkt zijn we "lekker"' gaan eten. Na 6 dagen tussen de middag een clubsandwich gegeten te hebben ( dit, omdat er in Nanchang niet veel anders was) hadden we wel eens trek in iets anders. Op naar de Mac Donalds. En dat smaakte prima....hoe lekker kan een hamburgertje met patat zijn.
-
Na dit naar binnen gewerkt te hebben zijn we terug gegaan naar het hotel. Lekker even spelen met Xen. Ze heeft nu door hoe ze moet draaien op bed. Zo leuk om te zien. En helemaal trots op zichzelf dat ze dat zomaar kan. Tis ook niet niets natuurlijk. Na het spelen even met het thuisgefront geskypt. Dat is erg leuk. Wij in China en de rest in Nederland en toch kunnen we elkaar zien, mooi is dat.
-
Om 18.00 uur afgesproken om te gaan eten. Lekker naar de Chinees. We dachten, we doen eens iets anders. Maar moet zeggen, we hebben lekker gegeten. Zelfs Edward heeft er toch wat van op deze keer. Hij heeft het niet meer zo op de Chinees nadat hij alles wat er in is gegaan er ook weer uit heeft zien komen!!!! Tijdens het wandelen naar huis is Xen in slaap gevallen. En dat was jammer. Ze had namelijk nog al haar dikke winterkleding aan. Die moesten we uittrekken, omdat we haar pyamaatje aan wilde doen. En daar werd ze wakker van. En na een half uurtje slapen kan ze er weer 3 uur tegenaan. Het is nu 23.30 en ze slaapt net. Edward heeft er nog lamme armen van...schudden schudden en nog eens schudden...maar na een paar uur heb je dan wel eer van je werk. Voor mij is het nu ook bedtijd en ga ook lekker slapen. Morgen moeten we "fit" zijn. Het is namelijk feest. Xen wordt 1 en dat moet gevierd worden. Taart is besteld. Nu maar hopen dat ze deze lekker vindt??????-
Liefs,
Xen, Edward en Conny

Zaterdag 6 December

Hallo Allemaal,
-
Vandaag de reis naar Beijing. S'morgens op tijd opgestaan. Xen was net voor de wekker wakker dus gezellig met mama wakker geworden. Lekker ontbeten en de web-log bijgewerkt. Eigenlijk geen spannende dag (in vergelijking met de afgelopen dagen). Om 11.30 uur werden de koffers opgehaald en zelf zijn we om 12.00 uur in de bus gestapt op weg naar Nanchang Airport. Weg uit het hotel. We waren het daar wel even zat . Maar toch ook wel erg leuk om het meegemaakt te hebben, het echte China, de roggelende en spugende chinezen, kip aan de waslijn naast de sokken en dan de stank. Tjonge, wat kon het daar stinken. Maar wat we vooral zat waren was het eten en de warmte op de hotelkamer. Natuurlijk niet wetende of het in Beijing beter zou zijn. Alleen nog even de rit naar het vliegveld trotseren (deze lijkt meer op een wasbord uit grootmoeders tijd dan op een geasfalteerde weg).
-
Het inchecken en controle door de douane was een fluitje van een cent. Moest alleen het water uit de fles van Xen proeven om ze ervan te overtuigen dat ik geen aanslag of iets van dien aard zou plegen (zo zie er namelijk wel uit!!!!) Ook hier weer de verschillende manier van benadering. De rest van de groep moest het water, warm en koud, weggooien. Ik moest een slok uit een gesloten (nieuw) flesje nemen en mocht door. Onder in de buggy die ook door de scan moest lag een RVS thermoskan met 1 liter kokend water en in de tas zat een fles met druiven sap voor Xen. Hier werd niet naar ggekeken en /of gevraagd. Typisch !! Ook ga je gewoonlijk met de buggy tot het einde van de slurf en laat je het daar achter om vervolgens in het ruim te verdwijnen. Ook hier wordt een praktische oplossing voor gezocht. Gewoon mee de cabine in en als laatste er weer uit.
-
De vlucht naar Beijing is prima gegaan. Xen heeft eigenlijk niet geslapen echter wel aan een stuk door gegeten. Niet normaal meer. Nu krijgt ze rijsten koekjes die niet zo zwaar op de maag liggen maar toch! Ze heeft een heeeeeele gezonde eetlust !!

-
En wij hebben voor het eerst in een week een heerlijke bak koffie bij Starbuck gedronken. MMMMMMMMMMMMmm. Wat kan een mens daar naar verlangen. Hoezo verslaving. De volgende keer neem ik de nespresso mee, er is per slot van rekening een reiskoffer voor gemaakt hihi.
-
Op het vliegveld in Beijing zijn de drie andere koppels met kinderen aan de groep toegevoegd. Alledrie oudere kinderen, en ook deze zijn weer heel leuk. Enkele kennen al Nederlandse woordjes. Heel erg grappig in zo'n korte tijd.
-
Gezamelijk in een luxe touringcar naar het hotel Sci-Tech gereden. Chris die samen met zijn zoon Michael (Michael is met de andere koppels meegereisd) zullen de Chinese ondersteuning zijn in Beijing. Van Meiling is Corrie aan het lijstje van het ondersteuningteam toegevoegd. Het kan dus niet meer fout gaan. Chris vertelde onder de rit naar het hotel dat we bijna geen bus hadden. Uit kosten overweging hebben ze de diesel van de bussen geen antivries toegevoegd en bij vorst van -10C lijkt dat toch wel verstandig. Het is nu gelukkig minder koud geworden dus ook een bus voor ons. Phoe. ik had er niet aan moeten denken dat stuk (met de bus +/- 45 minuten) te gaan wandelen (doen ze hier ook gewoon langs de snelweg, geen probleem).
-
Maar wat een verschil met Nanchang. Hier blijken er plotseling gewoon regels te bestaan. Toeteren gebeurd niet, links inhalen is de regel en gebeurd zowaar. Verlichting hebben ze hier ook. Er is een andere wereld voor ons opengegaan. En dan kom je de stad inrijden. het lijkt de strip in Las Vegas wel (niet dat ik daar geweest ben maar we kijken veel tv). Veel hotels, grote bedrijven, McDonalds, Pizza hut (dan zal de KFC niet ver weg zijn),enz. Niet alleen wat het verkeer aangaat maar het hotel heeft een koeling en het eten is hier lekker. (Ooh was dat de vorige keer ook niet iets te voorbarig. Ach ja ik waag het erop). Het eten werd voor ons klaar gemaakt. Geen rare dingen opgemerkt dus eten maar.
-
Op de kamer stond het bedje voor Xen al klaar. Met een heuse panda beer. We hebben giga gelachen met z'n drieën. Jaja jullie lezen het goed, met z'n drieën, heerlijk. Je ziet het, ik word steeds populairder...

-
Goed, morgen een dag vrij en daarna de laatste dingen regelen. waarschijnlijk nog naar de muur, het plein van de hemelse vrede (ik hoop dat dat goed is ) en naar het zomerpaleis. En als het lukt naar het volgelnest. Lijkt me indrukwekkend. Oja en als ik het goed heb begrepen gaan we ook nog los op de zijdenmarkt. Zorgen jullie voor een aanhanger !!!!


-
Tot morgen,

-
Conny, Xen en Edward

Hotelkamer Beijing.

Xen Fu Dan Hong Wolters

Xen Wolters.

Xen is nu 6 dagen bij ons. En we weten nu hoe ze ruikt, voelt, beweegt en klinkt. Haar mimiek is ook erg leuk om te zien. Ze trekt soms de gekste bekkies. En een lol dat ze dan heeft...en wij ook natuurlijk...We zien haar iedere dag een beetje veranderen. Dat is zo mooi om te zien. In het begin was ze een verlegen meisje. Een heel rustig meisje. Lachen deed ze niet zomaar, en zeker niet naar iedereen. Eerst alleen naar mama. Papa vond ze best een beetje eng. Gelukkig wordt dat laatste steeds minder. Ze vindt het wel geweldig om van papa de fles te krijgen en papa mag met haar wandelen als ze slaap heeft.

-

Lekker op papa zijn borst in slaap vallen vindt ze ook erg fijn. Hem aankijken komt nu wel steeds vaker voor. Wat papa nog niet bij haar kan doen is haar een klein beetje in de lucht "gooien". Dat vindt ze nog niet zo leuk. Ze lijkt hier dus niet op haar grote neef Tim. Zijn motto is: hoe hoger, hoe beter!!!! Maar dat komt nog wel. Mama is haar grote vriendin. Iets waar mama niet echt van uit was gegaan. En ik moet zeggen....dat gevoel is heerlijk. Ik geniet er nu nog maar van, omdat ik zeker weet dat ook papa over een paar dagen helemaal "hot" is. Slapen doet ze ook goed. Af en toe wordt ze wel even piepend wakker, maar valt gelukkig gelijk weer in slaap. En dan het eten......ze is een echte Wolters. Als het eetbaar is , eet ze het op. Is het niet eetbaar, dan toch stopt ze het in haar mond. Ook is ze dol op alles wat knispert, vooral de papiertjes. Xen is werkelijk dol op papiertjes en plastic verpakkingen. Ook heeft ze een favoriete kroel. Die gaat overal mee naar toe. Na 6 dagen zijn wij er dus al achter (eigenlijk al bij het zien van de foto natuurlijk!!!!). Het is een geweldig kind. Zo knap dat je je kan overgeven aan 2 voor haar wildvreemde mensen op een hotelkamer en je dan al zo snel op je gemak voelt. Nu nog 1 week in China en dan...lekker naar huis...... we missen onze familie en vrienden . We hebben zoveel te vertellen, maar nog belangrijker.... een klein lief Chinees meisje om te laten zien!!!!!!!!

Liefs Edward, Conny en Xen.

Vrijdag 5 December 2008

Sinterklaas viert zijn verjaardag !
-
Vanmorgen zijn we alle drie fris en fruitig opgestaan. We denken dat we weten hoe we Xen het beste in slaap kunnen krijgen en welke rituelen daaraan vooraf gaan. En weer heeft ze goed geslapen. (sprak ze zelf in perfect ABN uit). Natuurlijk de dag vooraf was vol van emotie en ik weet zeker dat ze dit heeft mee gekregen.
-
Sinterklaas had een pakketje uit Nederland laten bezorgen, een lekkere chocolade letter met een mooi gedichtje. Sinterklaas weet dus ook al dat Xen chocolade erg lekker vindt (wat lust ze eigenlijk niet!!!!). Zelfs de kaart waar het gedichtje op geschreven stond vond ze erg lekker.
-
Vandaag de laatste volle dag en nacht in Nanchang. Op het programma staan het bezoek aan de notaris om de officiële papieren op te halen. 1 persoon (per stel) gaat met Ineke en Chris mee om de papieren te controleren bij de notaris. Dus wij met 10 man (sorry 3 vrouwen en 7 mannen) met de bus naar de notaris. En ja, ook dit was weer een ervaring. Controleren moesten we zeker bij de notaris. Want deze gegevens moeten we uiteindelijk later gebruiken voor de procedure in Nederland. Ook hebben we deze gegevens nodig om het visa aan te vragen voor Xen. Want we willen haar natuurlijk meenemen. Een kleinigheid.. Er stond een paspoort nummer van Mama fout op de papieren. Wat me meer verbaasde is de manier waarop ze dat herstellen. Gewoon met een stanleymes te tekst wegkrappen en vervolgens met een pen herstellen. Daarna een stempel eroverheen en klaar is klara. Chris heeft voor de extra kopieën nog wat van de prijs afgekregen dus het wordt als maar goedkoper!! Ook de rit naar het hotel terug was weer iets anders. De taxi was het vervoermiddel terug . Voor nog geen 10 Huan (85 cent voor een rit van =/- 10 minuten) werden we voor de deur van het hotel afgezet.
-
Direkt na terugkomst zijn we met de hele groep naar de fotograaf aan de overkant gegaan. Er moesten pasfoto's gemaakt worden voor de visa van de kinderen. En al zeg ik het zelf, ze staat er prachtig op !!
-
Xen, Mama en ik zijn na afloop nog een stukje gaan lopen. Heerlijk. Het is vandaag voor het eerst een beetje fris en daar verlangde ik gewoon naar. We zitten namelijk op een kamer die op het zuiden ligt. Op zich geen probleem als er een airco werkt. Die doet het ook tot 25 graden, want daarna gaan de bontjassen en fleece truien aan.
-
Om half 4 hadden we afgesproken in de speelzaal op de 11e verdieping. Ineke wilde nog een aantal zaken doornemen zodat we dat niet in Beijing moesten doen. Ook Ineke en Anja hadden kadootjes meegekregen van Sinterklaas en alle kindjes kregen een mooi boekje. Voor pepernoten een taaitaai popjes was ook gezorgd. We hadden zelfs Sinterklaasliedjes...toch nog een beetje het thuisgevoel in het verre China.
Maar waar mama en papa heel blij mee waren (dus ook een sinterklaas kadootje) was dat we het paspoort van Xen kregen. We kunnen dus vliegen naar Beijing.
-
Aansluitend zijn we gaan eten in het restaurant, a la carte. Even iets anders dan Chinese gerechten. Er stond pasta op de kaart. En daar hebben we dan met z'n drieën lekker van gegeten.

-
Daarna de koffers ingepakt. Op naar Beijing.

-
Liefs Conny, Edward en Xen

Donderdag 4 December

Naar het weeshuis in Yingtan,

Vanmorgen vroeg opgestaan. We moesten om 09.00 uur de bus hebben naar Yingtan. De plaats waar het weeshuis is en de plaats waar Xen is gevonden, het beloofde vooraf een emotionele dag te worden.

-

Helaas konden er een aantal reisgenoten niet mee. Ze waren ook gevelt door het virus wat ervoor zorgt dat je rond of in de buurt van het toilet moet blijven. Wij zouden voor de thuisblijvers foto's en video's maken.

-

Nu hadden we al kennis gemaakt met de manier van rijden hier in China, maar je blijft je verbazen. Na een aantal dagen in Nanchang weet ik nog steeds niet of men nu links of recht moet rijden. Links of rechts moet inhalen, waarom er verlichting op auto's en/of brommers zit en waarvoor ze toeteren. Want de toeter toetert vaker wel dan niet. Stadlicht gebruikt men niet, alleen groot licht. En waarom op een kruispunt met verkeerslichten een politie beambte staat die reageert op het veranderen van de verkeerslichten, wij weten het niet!!!. 1 ding weet ik wel zeker, voorang geven op een zeebrapad met of zonder buggy doen ze niet. Om nog een voorbeeld te noemen. Stel je rijdt op de snelweg, in dit geval aan de linkerkant en je bent een vrachtwagen aan het inhalen. Nu zie je op +/- 100 meter een rund/os op jou weghelft lopen. Dan zal toch ieder normaal denkend mens remmen. Onze chaufeur niet, die begint gewoon te toeteren. Nou ,... onze harten zaten niet op de plek waar ze thuis horen. Te gek voor woorden. Maar zowel wij als het rund hebben het overleefd.

-

Ook nu weer verbaas ik me over de talrijke winkeltje waar fruit, groenten en vlees worden verkocht. Natuurlijk wel zonder dat deze produkten in de koeling liggen, een varken wordt op straat geslacht, vissen worden op straat gefilt. Gek dat er veel (buitenlands) mensen ziek worden.

-

Maarja, het zal wel zo horen. Die westelingen zijn in hun ogen misschien we te schoon en een beetje doorgeslagen.

-

We waren dus opweg naar het weeshuis. de rit duurde iets meer dan 3 uur en Xen en de andere kindjes hebben dit geweldig gedaan. Xen stond samen met mij op de achterbank en keek haar ogen uit. Ze grinnekte (volgens mij) af en toe. Jammer was wel dat ook hier in de winter alles dor en droog is. Ik ben er zeker van dat het hier in de zomer schitterent is. Conny twijfelt hierover. Kort na de 2e of 3e tolpoort moesten we wachten op onze escorte. De chaufeur van het weeshuis reed voor en bracht ons rechtstreeks naar het tehuis. Op het eerste gezicht een mooi tehuis. Maar ik vond het hartverscheurend. We hebben de speelzaal en het bedje gezien waar xen de afgelopen maanden heeft geslapen. Dit tehuis is voor weeskinderen en voor ouderen. Achter het huidige tehuis zal een tweede gebouw komen wat speciaal voor de opvang van kinderen wordt gemaakt. Ik hoop een vooruitgang.

-

Na de rongang werden we vriendelijk bedankt voor de donatie van een zonneboiler. Deze hadden ze in het tehuis werkelijk nodig. Vervolgens werden we uitgenodigd voor een lunch. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik het heb gehad met het eten / drinken in China (op dit moment). Maar toch je kan zoiets niet weigeren. Een schril contrast met het tehuis vond ik de Hummer, Buick, A6 voor de deur van het restaurant. Dan maar niet te spreken over de grote hoeveelheden met eten die op tafel kwamen te staan. Echt luxe gerechten in mijn beleving. Ik heb netjes een paar stukken watermeloen op, omdat mijn maag de rest nog niet zo aankon.

-

Na het eten zijn we naar de vindplaatsen van de kindjes gereden. Bij de poort van het weeshuis, in de buurt van een Chemisch fabriek, bij een gebouw van de CCCA (burgerzaken) en Xen bij een zijstraat van een doorlopen straat. ik moet zeggen hier brak ik voor de zoveelste keer deze week. Er kwamen meer vragen dan antwoorden..... De rest is voor ons drieën.

-

Op het moment dat we in de bus stapte is Xen in slaap gevallen en pas drie uur later weer wakker geworden. De chauffeur liet ook op de terugweg zijn kunsten weer zien. Als we weer eens keihard een hobbel reden werd zich door iedereen afgevraagd of we nog op dezelfde plek zaten en zoja, of we onze eigen kind nog hadden!!! Wat was ik blij dat we er waren.

-

Weer een dag vol emoties en ervaringen die we later met Xen kunnen delen.

-

Morgen moet Conny of ik nog naar de notaris om de officiele papieren om te halen zodat we zaterdag 6 December om 14.00 uur naar Beijing kunnen vliegen om daar de laatste zaken te regelen.

-

Edward, Conny en Xen

Eten !!

Woensdag 3 December

We zijn weer in de lucht.

-
Ik moest het nog zo schrijven. We hebben buiten het hotel gegeten en het was me toch lekker... En voor dat geld. Mmmm. Ik had mijn mond moeten houden. Ik had het bericht nog niet op de web-log gezet of.... uit alle gaten kwamen substanties die niet op die manier naar buiten moeten komen. Goh, wat voelde ik me beroerd.

-

Dus ik lag voor pampes en Xen kon de hele nacht de slaap niet vatten. Conny was dus compleet gebroken. Dan zit je in China zonder familie en vrienden. We hebben jullie gemist. Maar als ze je s"morgens met die glinsterende oogjes aan kijkt, maakt dat heel veel goed



Wat we wel gemist hebben is een trip naar een boedistische tempel. Van wat ik van de reisgenoten heb gehoord was het werkelijk de moeite waard. Met optreden en al. Helaas het heeft zo moeten zijn. Ik zal de foto's wel opvragen.

-

Morgen naar het weeshuis (SWI, Social Welfare Institute)) in Yingtan waar Xen vanaf 1 augustus is geweest. Dat is belangrijk , daar moeten we bij zijn.

-

Conny, Edward en Xen

Dinsdag 2 December 2008

Hallo allemaal,

-

Zo, onze dag zit er weer op. We hopen vannacht beter te slapen als de afgelopen nacht. Xen was onrustig en heeft (omdat ze zo gek op mij is ) het bed verwent met een losse waterige flodder. Mmmmm. maar niet getreurt, we zijn op het andere 1 persoonsbed verder gegaan. Dat wil nu zeggen dat wij naar ons bedje verlangen en we hopen dat Xen nu weer een goed nachtrust heeft.

-

Vanmorgen zijn we bij de politie geweest om de mislukte iris scan alsnog te maken en we hebben een bezoek gebracht aan de notaris. Met weer van die vragen wat voor beroep we hebben, of we het kind nooit verlaten. Ook deze passen dus in het rijtje van: wat is het opleidingsplan en of we het kind eerder hadden gezien. Goed, het behoort tot de procedure dus we beantwoorden ze gewoon.

-

-

Na het bezoek aan de politie zit eigenlijk de procedure in Nanchang erop. We moeten vrijdag nog een document bij de notaris ophalen zodat Xen met ons mee kan vliegen naar Beijing. Zaterdag zullen we dus de eerste etape van onze reis afsluiten.

-

Maar we hebben nog een paar dagen. Morgen gaan we onder begeleiding van Chris naar een Boedistische tempel. En donderdag mogen we naar het kindertehuis waar Xen vanaf 1 augustus heeft gezeten. Spannend. Ten eerste een reis van 2.5 uur en natuurlijk ook weer terug. Maar hoe ziet dit overigens in 2001 nieuwe gebouwde tehuis eruit? Foto en film gaan mee om alles vast te leggen. We waren van harte welkom. Het tehuis heeft echter wel een nieuwe boiler nodig dus... we zullen gezamelijk een nieuwe kopen. We denken natuurlijk aan de adoptie kindjes die er nu nog zijn.

-

De afgelopen twee avonden heben we in het Hotel gegeten. Ten eerste voor onze eigen veiligheid want met de hygienische regels is Hhier in China iets aan de hand. Water uit de kraan niet drinken (ruikt overigens erg naar chloor), salades niet nuttigen( is afgespoeld met datzelfde water) en ijsklontjes ook vermijden. Dit wel doen geeft de garantie dat je daarna enkele dagen op te toilet kan bivakkeren.

-

Echter vanavond zijn we met Chris naar de chinees (hoe kan het anders) geweest. Ik moet zeggen geweldig. Heel lekker gegeten en voor twee personen, sorry drie personen omgerekend nog geen 13 € betalen is natuurlijk geen geld.

-

Zo nu gaan we maar eens slapen. en hopen dat Xen weer net zo vrolijk is als afgelopen morgen. Dat maakt een slechte nachtrust gelijk weer goed.

-

Conny, Edward en Xen

DAG 3 Wachten bij de CCCA (Burgerzaken)

DAG 3

Vanmorgen een beetje verlegen wakker geworden. Het is ook niet niks natuurlijk. Opeens 2 vreemde mensen om je heen die de hele tijd naar je liggen te kijken. Toch vond ze het wat, al die aandacht. Ook heeft Xen een pleister op haar navel. Moesten we ons niet druk om maken volgens Chris, onze chinese begeleider. Hij zou vandaag gaan vragen waarom deze pleister er zat. Misschien een beetje ontstoken naveltje, dus niets aan de hand. Wat wel raar was, is dat er iets zwarts onder de pleister uitviel. Dit bleek een kruidnageltje te zijn!!! Vreemd.
Papa vindt ze soms nog wel een beetje eng. Hij mag wel de fles geven, dat wel, maar ze durft hem nog niet echt aan te kijken. Ben benieuwd hoe lang dat duurt.....!!! Daarna lekker gewassen , dit vond ze niet zo leuk, en liet ze ook even merken... en daarna naar het onbijt gegaan
Xen kan al zelf eten!!!! Soms stopt ze alleen het hele broodje in haar mond. Dus doen wij het toch maar. Ontbijt vond ze wel erg lekker, dat wel. Meloen, brood en zoet brood. Alles stopt ze onder haar neus.
-
-
Na het eten heeft ze even gespeeld met haar vriendinnen. En na het spelen zijn we een stukje gaan wandelen in de stad. En wat een bekijks hebben we daar.
-

-

Alle chinezen kijken naar ons. Ook zitten ze steeds aan haar beentjes. We begrijpen, na uitleg van onze begeleidster, dat ze vinden dat Xen te koud is gekleed!!!!!! Het is hier 16C , maar de kinderen hier lopen erbij alsof ze zo de piste op moeten, met muts en skipak...Maar alle chinezen vinden het goed om te zien dat europeanen een chinees kindje adopteren. Ze steken elke keer de duim op. Erg lief.
-

-

Na de wandeling en middagdutje begon de eerste helft van het officiele gedeelte. Wachtijd viel ons reuze mee. Het enige wat een beetje "tegenviel" is dat Xen op dat moment haar hele luier heeft volgepoept. Zelfs romper en maillotje zaten onder. Onze eerste luier. En gelijk een flinke... Op dat moment komt ook Chris met de uitleg over de pleister. Deze zit er, samen met kruidnagels ( een chinees recept), omdat ze diaree heeft!!! Daar waren wij nu inmiddels ook achter...

Gelukkig mochten we de maillot lenen van vriendinnetje Fei-Ya, zij had wel een reserve bij.
-

-

Nog even naar de politie om ons te melden. Dit duurde wel wat langer, en uiteindelijk ook niet helemaal gelukt. Morgen gaan we hier alsnog een irisscan laten maken van Xen.

-

Xen was inmiddels iets kwijt wat haar dwarszat en dat was goed te merken.

-

-

Op de kamer poepte ze nog een keer zo'n zelfde luier he le maal vol (weer inclusief romper, binnen 2 seconden was het gebeurd...echte diaree ...).

Maar ook deze bracht weer enorme opluchting.

-

-
En nu ligt ze lekker te slapen. En dat gaan wij ook doen.

Tot morgen.

Liefs Edward, Conny en Xen

DAG 3 Goedemorgen

Goedemorgen allemaal,

Ja hier in Nanchang hebben we een prima nacht gehad. Ze lijkt op haar moeder. Gisteren voor haar doen laat naar bed gegaan en om 5.00 uur wakker geworden om even een beetje water te drinken (nee ze liep niet even naar de kraan). Maar kort daarop weer in de armen van papa in slaap gevallen. Net om 07.30 wakker geworden.

mama is bij dag licht interessant. papa is nog een beetje eng (geef ze eens ongelijk)

-

-

DAG "Het moment"

Wat een dag, wat een gevoel en wat een schatje.
-
Half 3 vanmiddag verzameld in de speelzaal op de 11de verdieping in ons hotel.
16 zenuwachtige mensen. En dan klokslag 3 uur horen we de ping van de lift…en ja hoor, daar zijn ze, gedragen door de verzorgers. En wat ze zien ze er allemaal goed uit. Het lijkt wel of ze op vakantie zijn geweest. Allemaal een beetje bruin getint en allemaal dezelfde gewatteerde broek met spleet (poepgat) aan. We zien gelijk wie Xen is. Gelijk alle fototoestellen en videocamera’s werkzaam op volle toeren. En dan worden we 1 voor 1 geroepen om ons kindje te mogen halen.
-
Na een half uur hebben we allemaal ons kindje. Daarna mogen we aan de verzorgers een aantal vragen stellen over Xen. We weten eigenlijk redelijk veel nu over haar. Ze is echt geboren op 8 december 2007, hoe vaak ze poept, plast en eet per dag, met hoeveel ze in een kamertje heeft gelgen, wat voor eten ze lekker vindt, wat je moet doen als ze huilt en nog veel meer voor ons interessante details….. en ze is te vondeling gelegd. Haar ouders konden niet voor haar zorgen omdat ze erg arm zijn. Daarna de officiële papieren ingevuld en dan eindelijk naar onze kamer.
-
Gelijk via de skype het thuisfront ingelicht. Dat is toch grappig. Wij in China en zij in Nederland en toch kunnen we elkaar zien en horen, mooi is dat. En dan beseffen we het pas echt. Er zit hier een heel klein meisje en ze is van ons. En we houden nu al van haar. Daar gaan wij alles voor doen ( en laten !!!!!!). Wat een mooi gevoel is dat. Ze moet nog wel een beetje aan ons wennen. Ze vindt wel alles prima. Kleertjes uittrekken en andere kleertjes aandoen geen probleem. De knuffels vindt ze toch even wat minder, vooral Elmo, die is best eng…Wat ze wel stevig blijft vasthouden is het papiertje van het koekje wat ze rond half 4 heeft gekregen ( en die heeft ze nu, om 22.55 nog steeds in haar hand) Nadat we haar een klein flesje hebben gegeven is het voor ons ook tijd om te eten. Dat zouden we toch bijna vergeten ( ja, zelfs wij…) . Bij het buffet zitten ook de andere trotse ouders met hun kinderen. Erg leuk om te zien.
-


-
Xen lust veel…daar zijn we achter… kleffe rijst, watermeloen en stukjes brood. Na een uurtje vertrekt iedereen weer naar de hotelkamer, ook wij.
-
Wat we niet hadden verwacht gebeurd toch. Ze valt in haar nieuwe joggingpak in slaap, MET een knuffel, het papiertje en papa (klinkt dat leuk). En ze slaapt nog steeds. En wij….. wij kunnen wel naar haar blijven kijken.
-


Liefs Edward en Conny

DAG 2 "de foto's

Alleen even foto's de tekst zullen we straks plaatsen.